பெண்களுக்கு சுதந்திரம் அளிப்பது தவறும் இல்லை

என் வயது 51. என் மனைவியின் வயது 43. வயதுக்கு வந்த ஒரு பெண்ணும், ஆணும் இரு க்கின்றனர். இருவரும் படித்து வருகின்றனர். நான் அரசு வேலையிலும், என் மனைவி இல் லத்தரசியாகவும் இருக் கிறாள்.
நான், என் மனைவியை காதலித்து மணந்தவ ன். 5 வருடம் குழந்தை இல்லாமல் இருந்து, இருவரும் சிகிச்சை எடுத்துக் கொண்ட பின், இரு குழந்தைகள் பிறந்தனர்.
குடும்ப நண்பர் ஒருவர் உருவில், எங்கள் வாழ்வில் புயல் நுழை ந்தது. அவரும், என் மனைவியும் பழகியது நட்பு முறையில் என்று எண்ணிய எனக்கு, இரு குழந்தைகள் பிறந்த பின்னர், அவரும், என் மனைவி யும் எழுதிக் கொண்ட கடிதங்களை பார் க்க நேர்ந்தது. அப்போது தான், அவர்கள் நட்பு, எல்லையை மீறியது தெரிய வந்தது. என் மனைவி, நகை மற்றும் பண ம் அவருக்கு கொடுத்து இருப்பதும் தெரிய வந்தது.
இது தெரிந்து, என் மனைவியை நான் கண்டித்த போது, அவர்கள் நட்பு, எல் லை மீறியது ஒரு முறைதான் (முத்தமி ட்டது) என்றும், இனி தவறுகள் ஏற்படா மல் இருப்பதாகவும் உறுதி அளித்தாள்.
நானும், பணம், நகை இழப்பு ஏற்பட்டாலும் பரவாயில்லை. குடும்ப பெயர் கெடக் கூடாது எனக் கூறி, அவர்கள் இருவரும் இனி பழக வேண்டாம் எனத்தடுத்து விட்டேன். அவ ளும் உறுதி அளித்ததால், முழு சுதந்திரம் கொடுத்தேன்.
இதன்பின், என் அலுவல் விஷயமாக நான் வெளிநாடு செல்ல நேர் ந்தது. ஐந்து வருடங்கள். மனைவி, குழந்தைகளை அழைத்துப் போக முடியாத சூழல். மீண்டு ம் தாயகம் திரும்பியதும், இன்னும் ஒரு அதிர்ச்சி… என் மனைவியும், நண்பரும் எடுத்துக்கொண்ட புகைப் படங்கள், எழுதி ய டயரி குறிப்புகள், எதேச்சையாக என் பார்வையி ல் சிக்கியது.
இது குறித்து மீண்டும் என் மனைவியை நான் விசாரிக்கையில், அவர்கள் தொடர் பு நீடித்ததாகவும், அவர்கள் காதலித்ததாகவும், முன்று முறை உட லுறவும் கொண்டதாகவும் கூறி, ஆயினும் என் மேல் இருக்கும் அன்பு, இதனால் பாதிக்கக் படாது என்றும் கூறி னாள்.
நான் பார்க்கக் கூடாது, பேசக் கூடாது என்று கூறியும், அதை மீறிய தற்கு எந்த வருத்தமும் அடைந்ததாகத் தெரியவில்லை. நான் இது பற்றி கேட்டபோது, அந்த நண்பர் இப்போது உயிரோடு இல்லை என் றும், எனவே இந்த வயதில் இவற்றை பற்றி பேசுவதும், நடந்து போ ன, முடிந்து போன சம்பவங்கள் பற்றி நினைப்பதும் வேண்டாத ஒன்று எனத் தெரிவித்து விட்டாள்.
இந்த சம்பவங்கள் தெரிய வந்ததில் இருந்து, மன அமைதி இன்றி நடைப்பிணமாக வாழ்கிறேன். வயது வந்த குழந்தைகள் இருப்பதா ல், எந்த அதீதமான முடிவும் எடுக்காமல் என்னை நானே சமாதான ம் செய்து வருகிறேன்.
என் மனைவியோ, என் வயதான பெற்றோர், என் குழந்தைகள் மற் றும் எனக்கும் தன் கடமையில் இருந்து தவறவில்லை. மனைவி என்ற அளவில் வேண்டுமானால், அவளின் வெளித் தொடர்பு தவறா க இருக்கலாம் என்றும், ஆயினும் எப்போதும் என்னை விட்டுப் போ க மாட்டேன் என்றும் கூறி, இவற்றை எல்லாம் மறந்து விடச் சொல் கிறாள்.
மறப்பதற்கும், மன்னிப்பதற்கும் நான் மகாத்மா அல்ல. அதே நேரம், மறக்காவிட்டால், இந்த நினைவுகள் என்னைத் தான் பாதிக்கும் என்றும் தெரிகிறது. இந்த வயதில் குழந்தைகள் நலன், என் அந்த ஸ்து இவற்றால், அவளை துறக்கவும் முடியாது. என் காதலும் அந்த முடிவை அங்கீகரிக்காது. இருதலைக் கொள்ளி எறும்பாக உணர்கி றேன்.
உண்மையான காதலுக்கு, பெண்கள் அளிக்கும் கவுரவம் இதுதா னா… சுதந்திரம் அளிக்கும் ஆண்கள் எல்லாம் முட்டாள்களா? என் னை அமைதிப்படுத்திக் கொள்ள, நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?
இப்படிக்கு,
அன்பு சகோதரன்.
அன்புள்ள நண்பருக்கு—
உங்கள் கடிதம் கிடைத்தது. படித்து மிகவும் வருத்தமும், அதிர்ச்சியு ம் அடைந்தேன்.
நீங்கள், உங்கள் கடிதத்தில் குறிப்பிட்டிருப்பது போல, எல்லாப் பெண்களும் உண்மையான காதலை இப்படி மட்டம் தட்டுவதில் லை; பெண்களுக்கு சுதந்திரம் அளிப்பது தவறும் இல்லை. நீங்கள் எல்லை மீறிய விரக்தியில், இப்படியெல்லாம் எழுதியுள்ளீர்கள்.
நண்பரே… என்றைக்கு உங்கள் மனைவிக்கும், அந்தக் குடும்ப நண் பருக்கும் தனிப்பட்ட முறையில் ஈடுபாடு இருப்பது தெரிய வந்ததோ, அப்பொழுதே நீங்கள் அவளை முழுசாக உங்கள் பக்கம் திருப்பி இருக்க வேண்டும். அவளது மனம் எதனால் அல்லது எதைக் கண்டு அந்தப் பக்கம் அலைபாய்கிறது என்பதைக் கூர்ந்து கவனித்து, அவ ள் மனசை மாற்றியிருக்க வேண்டும். அல்லது அந்தக் குடும்ப நண் பருக்கு தகுந்த எச்சரிக்கை கொடுத்து, அப்புறப்படுத்தியிருக்க வே ண்டும்.
இதற்கெல்லாம் கண்டித்தோ, வாக்குறுதி வாங்கியோ ஒரு பயனுமி ல்லை. பல சமயத்தில், பல விஷயங்களை நேருக்கு நேர் நின்று மோதுவதைக் காட்டிலும், மறைமுகமாக மோதி, தீர்வு காணுவது தான் புத்திசாலித்தனம்.
நீங்கள் கேரம் போர்டில் விளையாடி இருக்கிறீர்களா… பாக்கெட்டு க்கு நேராக இருக்கும் காய்களை அடித்து உள்ளே தள்ளுவது பெரிய விஷயமில்லை. நாம் அடிக்க வேண்டிய காய் எதிர்ப்பக்கம் நட்ட நடுவில் இருக்கும். அதை பாக்கெட்டுக்குள் தள்ள, ஸ்டிரைக்கரை இடதுபக்கம் அல்லது வலது பக்கம் கட்டையில் அடிக்க வேண்டும். அப்படி குறி வைத்த ஸ்டிரைக்கர் அங்கே மோதி, நமது காய் பக்கம் வேகமாய் திரும்பி, அதை பாக்கெட்டுக்குள் தள்ளும். இதற்கு ஆங் கிலத்தில், “தேர்ட் பாக்கெட் எய்ம்’ என்பர்.
அதுபோல வாழ்க்கையிலும் சில, “தேர்ட் பாக்கெட் எய்ம்’ உள்ளது நண்பரே. எதை, எங்கே, யாரிடம் சொன்னால், இங்கே, இந்த இருவ ரும் தங்களது செய்கைகளை உணர்ந்து, பிரிவர் என்பதை யோசி த்திருக்க வேண்டும். இப்படிப்பட்ட இருவரை விட்டு, ஐந்து வருடம் வெளிநாடு போய் வந்தது… உங்களது அசட்டுத் தனம் தான்.
இப்பொழுது அந்த மூன்றாம் மனிதர் இல்லை. ஓகே., அதைப்பற்றி பேசி, மறுபடி மறுபடி மனசைப் புண்ணாக்கிக் கொள்ள வேண்டாம். கண்டிப்பாய் உங்களால், உங்கள் மனைவியை மன்னிக்க முடியா து. நடந்ததை மறக்கவும் முடியாது. அதே சமயம், மானசீகமாய், மற் றவர்களுக்குத் தெரியாமல், ஏன், உங்கள் குழந்தைகளுக்குக் கூடத் தெரியாமல், எந்த கோர்ட்டுக்கும் போகாமல், அவளை விவகாரத்து செய்து விடுங்கள்.
அதாவது, அவள் உங்கள் வீட்டிலேயே இருக்கட்டும்; உங்கள் குழந் தைகளுக்குத் தாயாக, உங்கள் பெற்றோருக்கு சேவை செய்யும் ஒரு கேர் டேக்கர் போல, உங்களுக்கு சமைத்துப் போடட்டும், ஒரு சமை யற்காரியாக.
இவைகளுக்கு, நீங்கள் தரும் சம்பளம்தான், உங்கள் மனைவி என் கிற அந்தஸ்து. யோசித்துப் பாருங்கள். நம்மிடம் வேலை செய்ய வருகிற பெண்களின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை, நம்மை எந்த விதத்திலு ம் பாதிக்காதல்லவா… அவள் யாரோ… நீங்கள் யாரோ? வாழ்க்கை யாருக்காகவும், எதற்காகவும் காத்திருப்பதில்லை.